bazen öyle bir an gelir ki, dünya nefesini tutmuş gibi olur. sanki bütün tekerlekler durur, uçaklar, tenis topları ve kırlangıçlar havada asılı kalır, hareket eden insanlar oldukları yerde donarlar. sanki dünya dönmeye devam edip etmeyeceğini, geri doğru mu döneceğini veya izlediği yörüngeyi değiştirip değiştirmeyeceğini düşünmektedir.... sessizlik mutlaktır; trafik susmuştur, makineler gürültü etmez, dalgalar kıyıya vurmaz, rüzgar yapraklar arasında esmez. böyle anlarda her şey mümkün gibidir. böyle anlarda dünyanın hareketinin, hareketsizliğin sonsuz küçüklükteki hallerinden meydana geldiği anlaşılır ve insana bu hallerin bazı şeylere yeni bir akış kazandırabileceğini düşündürür.
onun için bu anlar çoğu zaman karar verme anlarıdır. sevgili henüz vagonun basamağında durmaktadır, kondüktör düdüğünü çalmadan, kapılar kapanmadan ve tren hareket etmeden ona ''kal'' demek mümkündür. veya insan vagonun kapısında durup onun ''kal'' demesini bekleyebilir.. neden olmasın?
Gordiyon Fiyongu - Bernhard Schlink
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder