Betty Blue - Philippe Djian

"Biliyorsun Eddie var olmayan bir şeyin arkasından koşuyor. Yaralı bir
hayvan gibi, anlıyor musun ve her seferinde biraz daha aşağıya düşüyor.
Dünyanın ona dar geldiğine inanıyorum, bütün sorunlarının buradan
kaynaklandığını düşünüyorum..."

Oltasını şimdiye dek hiç atmadığı
kadar uzağa fırlattı, ağzını buruşturdu.

"Yine de
yapabileceğimiz bir şey olması gerekiyor." diye söylendi.

"Evet,
tabii ki, mutluluğun var olmadığını, cennetin var olmadığını,
kazanılacak ya da kaybedilecek hiçbir şey olmadığını ve hiçbir şeyin
özünün değiştirilemeyeceğini anlaması gerekiyor. Ve eğer bundan sonra
insana sadece ümitsizliğin kaldığına inanırsan bir kere daha yanılmış
olursun, çünkü ümitsizlik de bir yanılsamadır. Tek yapabileceğin şey
akşam yatmak ve sabah mümkünse bir tebessümle kalkmaktır. Sen ne
düşünürsen düşün bu hiçbir şeyi değiştirmeyecek, sadece işleri
karmaşıklaştıracaktır."

Gözlerini yukarı kaldırdı ve başını
salladı:
"Tanrım, herife onu bu durumdan kurtarmanın bir yolu var mı
diye soruyorum o kalkıp bana yapacağı en iyi işin kafasına bir kurşun
sıkmak olduğunu söylüyor!!!"

"Hayır, kesinlikle değil, benim
söylemek istediğim, hayatın, bir yığın sahte kısmetle dolu bir fuar
standı olmadığı. Eğer buna bel bağlayacak kadar aptal olursan çarkın
asla durmadığını çabuk fark edersin. Ve işte bu noktada acı çekmeye
başlarsın. Hayatta birtakım hedeflere saplanmak, kendini zincire
vurmaktır."

İkinci balık sudan çıktı. Eddie içini çekti.
"Ben çocukken burada sudan çok balık vardı." diye mırıldandı.

"Ben çocukken yolun aydınlık olacağına inanıyordum."

Betty Blue - Philippe Djian