Korkuyu Beklerken - Oğuz Atay

“Korkuyorum, çünkü buradan gitmek
istiyorum. Bakkal daha veresiyeyi kesmedi. Fakat bu durum artık bir süre
daha bile süremez. Bakkaldan utandığım için soramadım, bir zamanlar
-bir süre önce- aynı çekingenlik yüzünden kundura tamircisine de
soramamıştım: Bir mektup yazmak istiyordum, ama adres bilmiyordum. Yani
hiçbir adres bilmiyordum. Bana inanmazlardı, bunun için utanıyordum.
Bana herhangi bir adres söyler misiniz? diyemezdim. Oysa herhangi bir
adres yeterliydi benim için. Bir zorluk daha vardı o zamanlar. Şimdi de
var -yani bir süre geçtiği halde- kendi adresimi de bu mektupta yazmak
sorunu beni düşündürüyor. Bu hikayemi, ekspres ya da posta treni artık
-belki de sadece belirli bir süre için- geçmediği halde, bir yolunu
bularak okuyucularıma -artık müşterim kalmadı- iletebilsem bile, nerede
bulunduğumu nasıl anlatacağım? Bu sorun da beni düşündürüyor. Ama gene
de ona yazmak, hep onun için yazmak, ona durmadan anlatmak, nerde
olduğumu bildirmek istiyorum. .
Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin
acaba?”

Korkuyu Beklerken - Oğuz Atay