"Hani en yakın kimselere kuşkuyla bakıp da karşılarına çıkan ilk yabancıya kendilerini teslim eden kimseler vardır, onlardandı (...) Köklerini insan yüreğinde kolayca gösterebileceğimiz bu ruh hali tuhaf ama gerçek bir olgudur. Belki de, bazı insanların birlikte yaşadıkları kimselerden kazanacakları pek bir şey kalmamıştır artık; yüreklerindeki boşluğu onlara gösterdikten sonra onlar tarafından ağır şekilde yargılandıklarını hissetmişlerdir; ancak yoksunu bulundukları övülmek, alkışlanmak ihtiyacını derinden derine duydukları, ya da kendilerindebulunmayan niteliklere sahip olmak için çırpındıkları için, günün birinde hepsinden yoksun kalmak pahasına da olsa yabancı kimselerin sevgi ve saygısını kazanmak isteyeceklerdir. Öte yandan doğuştan çıkarcı
kimseler vardır; bunlar kendi yakınlarına ya da dostlarına hiçbir iyilik yapmamak eğilimindedirler, çünkü o iyiliği yapmaları boyunlarına borç olmuş bir şeydir; oysa aynı kimseler tanımadıkları insanlara yardım ellerini uzatırken bir çeşit özseverlik tadı duymaktadırlar: sevgi çemberi kendi çevrelerinde ne kadar daralırsa sevgileri de o kadar azalır; tersine, bu çember ne kadar genişlerse o kadar iyilik etmek isterler."
Goriot Baba - Balzac
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder