"Sevgi sizi çağırınca, onu takip
edin,Yolları sarp ve dik olsa da...Ve kanatları açıldığında, bırakın
kendinizi,Telekleri arasında saklı kılıç, sizi yaralasa da...Ve sizinle
konuştuğunda, ona inanın,Kuzey rüzgarının bir bahçeyi harap edişi
gibi,Sesi tüm hayallerinizi darmadağın etse de...Çünkü sevgi sizi
yücelttiği gibi, çarmıha da gerer.Sizi büyüttüğü ölçüde, budayabilir
de...
En yükseklere uzanıp, Güneş'le titreşen en hassas dallarınızı okşasa
da,Köklerinize de inecek, ve onları sarsacaktır, Toprağa tutunmaya
çalıştıklarında...Mısır biçen dişliler gibi sizi kendine çeker;Çıplak
bırakana kadar döver, harmanlar;Kabuklarınızı, çöplerinizi ayıklar,
eler...Bembeyaz olana kadar öğütür sizi;Esnekleşene kadar yoğurur;Ve
Tanrı'nın İlahi sofrasına ekmek olasınız diye,Sizi kendi kutsal ateşine
savurur...
Sevgi bütün bunları,Kalbinizin sırlarını bulasınız diye yapar,Ve bu
biliş, Hayat'ın kalbinin bir cüzzünü yaratır...Ancak korkunun
kıskacında,Salt sevginin huzurunu ve hazzını ararsanız,O zaman örtün
çıplaklığınızı,Ve sevginin harman yerine adım atın...Adım atın,
kahkahaların tümünün olmadığı,Sadece gülebileceğiniz mevsimsiz
dünyaya,Ve ağlayın, ama tüm gözyaşlarınızla değil...Sevgi hiçbir şey
sunmaz, sadece kendisini,Hiçbir şey kabul etmez, kendinde olandan
gayri...Sevgi sahip çıkmaz, sahiplenilmez de;Çünkü sevgi, sevgi için
yeterlidir, tümüyle...Sevdiğinizde, "Tanrı benim kalbimde,"
yerine,Şöyle deyin, "Ben kalbindeyim Tanrı'nın ..." Ve sanmayın
yön verebilirsiniz sevginin akışına,Çünkü sevgi, yolunu kendi
çizer,sizi değer bulduğunda...Sevgi bir şey istemez, tamamlanmaktan
başka...Fakat seviyorsanız ve ihtiyaçların arzuları varsa,Bırakın bunlar
sizin de arzularınız olsun...Erimek ve akmak,geceye şarkılar sunan bir
dere misali,Şefkatin fazlasının verdiği acıyı bilip,Kendi sevgi
anlayışınla yaralanmak,Ve kanamak, yine de istekle ve coşkuyla...Şafak
vakti kanatlanmış bir gönülle uyanmak,Ve bir sevgi gününe daha,
teşekkürle uzanmak...Sessizce çekilmek öğle vakti, sevginin vecdini
duymak,Akşamın çöküşüyle de, eve huzurla dönmek...Ve uyumak,
kalbinde sevgiliye bir dua,Ve dudaklarında bir şükür şarkısıyla..."
Ermiş - Halil Cibran
edin,Yolları sarp ve dik olsa da...Ve kanatları açıldığında, bırakın
kendinizi,Telekleri arasında saklı kılıç, sizi yaralasa da...Ve sizinle
konuştuğunda, ona inanın,Kuzey rüzgarının bir bahçeyi harap edişi
gibi,Sesi tüm hayallerinizi darmadağın etse de...Çünkü sevgi sizi
yücelttiği gibi, çarmıha da gerer.Sizi büyüttüğü ölçüde, budayabilir
de...
En yükseklere uzanıp, Güneş'le titreşen en hassas dallarınızı okşasa
da,Köklerinize de inecek, ve onları sarsacaktır, Toprağa tutunmaya
çalıştıklarında...Mısır biçen dişliler gibi sizi kendine çeker;Çıplak
bırakana kadar döver, harmanlar;Kabuklarınızı, çöplerinizi ayıklar,
eler...Bembeyaz olana kadar öğütür sizi;Esnekleşene kadar yoğurur;Ve
Tanrı'nın İlahi sofrasına ekmek olasınız diye,Sizi kendi kutsal ateşine
savurur...
Sevgi bütün bunları,Kalbinizin sırlarını bulasınız diye yapar,Ve bu
biliş, Hayat'ın kalbinin bir cüzzünü yaratır...Ancak korkunun
kıskacında,Salt sevginin huzurunu ve hazzını ararsanız,O zaman örtün
çıplaklığınızı,Ve sevginin harman yerine adım atın...Adım atın,
kahkahaların tümünün olmadığı,Sadece gülebileceğiniz mevsimsiz
dünyaya,Ve ağlayın, ama tüm gözyaşlarınızla değil...Sevgi hiçbir şey
sunmaz, sadece kendisini,Hiçbir şey kabul etmez, kendinde olandan
gayri...Sevgi sahip çıkmaz, sahiplenilmez de;Çünkü sevgi, sevgi için
yeterlidir, tümüyle...Sevdiğinizde, "Tanrı benim kalbimde,"
yerine,Şöyle deyin, "Ben kalbindeyim Tanrı'nın ..." Ve sanmayın
yön verebilirsiniz sevginin akışına,Çünkü sevgi, yolunu kendi
çizer,sizi değer bulduğunda...Sevgi bir şey istemez, tamamlanmaktan
başka...Fakat seviyorsanız ve ihtiyaçların arzuları varsa,Bırakın bunlar
sizin de arzularınız olsun...Erimek ve akmak,geceye şarkılar sunan bir
dere misali,Şefkatin fazlasının verdiği acıyı bilip,Kendi sevgi
anlayışınla yaralanmak,Ve kanamak, yine de istekle ve coşkuyla...Şafak
vakti kanatlanmış bir gönülle uyanmak,Ve bir sevgi gününe daha,
teşekkürle uzanmak...Sessizce çekilmek öğle vakti, sevginin vecdini
duymak,Akşamın çöküşüyle de, eve huzurla dönmek...Ve uyumak,
kalbinde sevgiliye bir dua,Ve dudaklarında bir şükür şarkısıyla..."
Ermiş - Halil Cibran
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder