"İçinin bütün mevsimlerini yaşamış insanlar vardır; içleri boşalmıştır
bunların. Herhangi bir sahici duyguları kalmamıştır. Kimseye yönelik ne
derin bir sevgi, ne derin bir kızgınlık duyabilirler. Bütün duyguları
şiddetini yitirmiştir. Kimseye hiçbir şey veremezler artık, ellerinden
gelmez. Hiçkimse için sahiden derin bir kaygı, diri bir öfke, tutkulu
bir sevinç duyamazlar. Gençken sahip olmuşlarsa bile, olanca
şefkatlerini çabucak tüketmişlerdir. Kendilerini korumayı öğrenirken,
içlerini kurutmuş insanlardır bunlar. Her şeyi kesin bir yalınlık ve
olağanlık duygusuyla yaşarlar. Serindirler. Alışkanlıkların
kolaylıklarına bırakırlar kendilerini. Kesin bir kabulleniş, geri
dönüşsüz bir razı oluş içindedirler. Tevekküllerinde, yaşamanın
derinleştirdiği, deneyimlerin zenginleştirdiği bir olgunluk değil,
hayvani bir kayıtsızlık vardır. Duydukları, duyabildikleri tek acı,
fiziksel acıdır. Yüreklerini kanatacak değerde hemen hiçbir şey
kalmamıştır hayatlarında. İlk gençliklerinde bazı yaralar almışlarsa
bile, zamanın ellerinin onarıcı gücünü sömürürcesine tüketmiş, günün
birinde yeniden şifasına sığınmak zorunda kalmamak için de yara alacak
yerlerini insafsızca yok etmişlerdir. Artık onlara zamanın bile yardım
edemeyeceğini bildiklerinden, ne kadar gözlerimizin önünde olurlarsa
olsunlar, erişemeyeceğimiz bir uzaklıkta, ateşten ve sudan, hikaye ve
tutkudan, fırtına ve yastan sakınarak kırılmaz kabuklar, delinmez
zırhlar, yüksek surlu kaleler içinde yaşayıp giderler. Mutlu ya da
mutsuz olmanın ötesine geçmişlerdir. Bundan böyle, yalnızca var
olduklarının bilgisiyle baş başa kaldıkları ömürlerinin inişsiz çıkışsız
yollarını yavan adımlarla yürür, hayatı, uzun bir perhiz gibi yaşarlar.
En derin acıları, en sarsıcı kederleri, kaderin pusu kurduğu
beklenmedik kazaları bile hafif bir üzüntüyle geçiştirmeyi
öğrenmişlerdir. İç çekerler, yazıklanırlar, omuz silkerler, Boş ver,
der, çabucak dünya işlerine dönerler. Bir çeşit hayatta kalma bilgisidir
bu. Ne olursa olsun, sonuna dek yaşamaya karar vermiş insanlarda
görülür."
Yedi Kapılı Kırk Oda - Murathan Mungan
bunların. Herhangi bir sahici duyguları kalmamıştır. Kimseye yönelik ne
derin bir sevgi, ne derin bir kızgınlık duyabilirler. Bütün duyguları
şiddetini yitirmiştir. Kimseye hiçbir şey veremezler artık, ellerinden
gelmez. Hiçkimse için sahiden derin bir kaygı, diri bir öfke, tutkulu
bir sevinç duyamazlar. Gençken sahip olmuşlarsa bile, olanca
şefkatlerini çabucak tüketmişlerdir. Kendilerini korumayı öğrenirken,
içlerini kurutmuş insanlardır bunlar. Her şeyi kesin bir yalınlık ve
olağanlık duygusuyla yaşarlar. Serindirler. Alışkanlıkların
kolaylıklarına bırakırlar kendilerini. Kesin bir kabulleniş, geri
dönüşsüz bir razı oluş içindedirler. Tevekküllerinde, yaşamanın
derinleştirdiği, deneyimlerin zenginleştirdiği bir olgunluk değil,
hayvani bir kayıtsızlık vardır. Duydukları, duyabildikleri tek acı,
fiziksel acıdır. Yüreklerini kanatacak değerde hemen hiçbir şey
kalmamıştır hayatlarında. İlk gençliklerinde bazı yaralar almışlarsa
bile, zamanın ellerinin onarıcı gücünü sömürürcesine tüketmiş, günün
birinde yeniden şifasına sığınmak zorunda kalmamak için de yara alacak
yerlerini insafsızca yok etmişlerdir. Artık onlara zamanın bile yardım
edemeyeceğini bildiklerinden, ne kadar gözlerimizin önünde olurlarsa
olsunlar, erişemeyeceğimiz bir uzaklıkta, ateşten ve sudan, hikaye ve
tutkudan, fırtına ve yastan sakınarak kırılmaz kabuklar, delinmez
zırhlar, yüksek surlu kaleler içinde yaşayıp giderler. Mutlu ya da
mutsuz olmanın ötesine geçmişlerdir. Bundan böyle, yalnızca var
olduklarının bilgisiyle baş başa kaldıkları ömürlerinin inişsiz çıkışsız
yollarını yavan adımlarla yürür, hayatı, uzun bir perhiz gibi yaşarlar.
En derin acıları, en sarsıcı kederleri, kaderin pusu kurduğu
beklenmedik kazaları bile hafif bir üzüntüyle geçiştirmeyi
öğrenmişlerdir. İç çekerler, yazıklanırlar, omuz silkerler, Boş ver,
der, çabucak dünya işlerine dönerler. Bir çeşit hayatta kalma bilgisidir
bu. Ne olursa olsun, sonuna dek yaşamaya karar vermiş insanlarda
görülür."
Yedi Kapılı Kırk Oda - Murathan Mungan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder